Şiddetsiz Kınıyorum

   Hala devam eden Gezi Parkı ve destek eylemleri gündemdeki yerini koruyor. Ne acıdır gün geçmiyor ki polisin başta eylemciler olmak üzere vatandaşlara karşı uyguladığı şiddet görüntüleri ortaya çıkmasın. Gerçi sayın yetkililer bu şiddeti “orantısız güç” olarak nitelendirse de bunun adı düpedüz “şiddet”tir.

   İzmir Kordon’da kızlara şiddet uygulayan polislerin görüntülerini izlemeyeniniz kalmamıştır. Adeta hınçla bir kıza vuran bu polisleri anlamıyorum, anlamak da istemiyorum. Hele Antalya’da yaşanan olayın adı ise “linç”’tir. Birisi kız üç genç eylemci polisten kaçıp Belediyenin otoparkında bir duvar dibine saklanıyor. Gençler korkuyla otururken otoparka tam 17 polis geliyor. Kamera görüntülerinden görebildiğim kadarıyla bir ya da iki tanesi dışında kalan hepsi çocuklara saldırıyor. Polisler kendilerine hiç direnmeyen üç genci ellerindeki coplarla, tekme ve tokatlarla dövdü. Evet evet dövdü, dayak attı, şiddet uyguladı. Orantısız güç falan kullanmadı, sokak jargonuyla ifade edersek çocuklara “daldı”, “tekme tokat girişti”.  Vurmayanlar da hiç müdahale etmeyerek aynı suça iştirak etti, diğerleri gibi çirkinleşti.

   Müdüründen amirine, memuruna birçok polis arkadaşım vardır. Hatta hatırı sayılır sayıda polis müvekkilim de mevcuttur. Birçoğu memleketin halk çocuklarıdır. Anaya, bacıya, kadına saygıyı; küçüğe sevgiyi bilirler. Anadolu’nun örfünü, adetini de yaşayarak öğrenmişlerdir. Belki de tamama yakını inançlı olduğunu, Allah korkusu olduğunu da söyleyecektir. Bizim aldığımız terbiyede kadına el kalkmaz, bırakın kadını yanında eşi, sevgilisi ve çocuğu olan düşmanınıza bile dokunmazsınız. Ama Anadolu’nun bu çocuklarından bir kısmı her nedense üniformayı giyince özlerinden uzaklaşıyor ve akıl almaz şekilde değişiyor. Ne örf, ne adet ne vicdan ne de inançla örtüşmeyen sahneler yaşanıyor.

   O polislere soruyorum suçlu ya da değil; sizin kardeşinize, annenize, eşinize, sevgilinize veya evladınıza birileri tekme tokat ya da copla saldırsa ne yaparsınız? Eminim düşünmeden müdahale eder ve belki de belinizdeki silaha sarılırsınız. Kaçınız bunu sessizce izler? Eminim bu soruya hiç kimse “ben izlerim” demeyecektir. Ya böyle düşünen bir eş, abi ya da baba yaşanan şiddet karşısında zıvanadan çıkarsa? Eminim sonuç kimseyi memnun etmeyecektir.  Pek çoklarınca malum bir atasözü vardır; “elin yumruğunu yemeyen kendi yumruğunu balyoz sanırmış”.  Ya Kordon’daki polislere orada bulunan bileği güçlü bir abi ya da baba müdahale etseydi? O polisler kucaklanıp denize atılıverse çok mu güzel olurdu? O zaman da vatandaşın ağır tahrik altında orantısız davrandığından kimse bahsetmeyecektir bile. Kelimenin tam anlamıyla madara olma durumunu ise hiç dile getirmiyorum bile.

   İyi de alıp veremediğiniz nedir bu insanlardan? Bunlar da sizin gibi bu ülkenin evlatları değil mi? Bu soruya verilen cevaplar arasında en popüler olanı “işimiz çok stresli”. Elbette işiniz zor ve stresli ama bu bahane yeterli mi? İcra Müdürü’nün işi çok mu kolay? Ya da daha mı az stresli? Ne yapsın o zaman? Sinirlerine hakim olamayıp borçluya ya da avukatlara saldıran kaç tane icracı gördünüz? Ya doktorlar? Ülkedeki en stresli mesleklerin başında gelen doktorlardan kaç tanesi hastalara ya da yakınlarına saldırdığı için ana haber bültenine çıktı?  Bütün gün bankada tonlarca para hesabı ve alışverişi yapan, stresli ve yoğun çalışan banka görevlileri ile ilgili benzer kaç hadise duydunuz? Kimse size güllük gülistanlık bir meslek hayali sunmadı, nasıl bir meslek olduğunu bile bile mesleğe girdiniz. Ne stresli olmak ne de birçok vatandaşımız gibi ekonomik sıkıntı içinde olmak, görevi yerine getirirken şiddet uygulamayı mazur gösterir.

   Yaşanan olumsuzlukları kınıyorum ama siyasilerin ağzına pelesenk olduğu ve özüyle sözün birbirinden çok uzak kaldığı şiddetle değil şiddetsiz kınıyorum. Ve görünen o ki polisin sadece iyi bir eğitime değil, aynı zamanda çok iyi bir psikolojik kontrol ve desteğe ihtiyacı var.