Çözemesek de pislettirmeyelim

Fatih Sultan Mehmet Köprüsü’ndeki rezalet diz boyu. Konuyu ve Karayolları Genel Müdürü’nün feci tavrını “Köprüyü geçinceye kadar” başlıklı yazımda işlemiştim. Sadece ben mi? ONlarca gazeteci konuyu köşelerine taşıdı, konuyla ilgili yüzlerce haber yapıldı, ekranlarda rezalet gözler önüne serildi, yaşanan çile radyolardan canlı canlı aktarıldı. Halkımız sitem etti, yaşadıklarını dili döndüğünce gerek medyada gerekse sosyal paylaşım ortamlarında anlatmaya çalıştı.

Medyanın konuyu ısrarla işlemesi ve toplumsal baskı sonrasında İstanbul’un idarecileri çalışmalar başladıktan yaklaşık 1 ay sonra acil (!) olarak toplantı ve kriz masası oluşturdu. Bu önemli toplantının çalışmalardan 1 ay sonra yapılmasını İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Kadir Topbaş’ın memleketinde tatil yapıyor olmasına bağlayanlar vardı ya neyse.

Köprüde meydana gelen çalışmalar dolayısıyla yaşanan sıkıntıyı ortadan kaldırmasa da hafifletmek amacıyla kurulan kriz masasında alınan kararlar tüm öngörülerime rağmen beni yine de şaşırttı. Alınan kararlar arasında “gişe sayısının arttırılması” ve hiçbir netliği olmayan tamamen dostlar alışverişte görsün türünden “çalışmaların hızlandırılarak zamanında bitirilmesinin sağlanması” dışında dişe tırnağa dokunur hiçbir çözüm yok. Hatta öyle enteresan kararlar var ki tam da “burası Türkiye” dedirten cinsten.

Araçları başka güzergaha sevk etmek, ulaşımı deniz yoluna yoğunlaştırmak, şehirlerarası otobüslerin geçiş saatlerini kısıtlamak gibi köprüden uzaklaştırma amacı taşıyan sözde önlemlerin hiçbiri köprü çalışmaları ile birebir ilintili değil. Halkı tatile çıkmaya teşvik etmeye benzer bu uzaklaştırma niyeti dışında önlem diye alınan bir karar var ki akıllara zarar; köprünün her iki girişine mobil büfe ile mobil WC konulması (!). Alay mı ediyorlar yoksa gerçekten bunu önlem sananlar var mı bilemiyorum ama büfe ve tuvalet konulmasını önlem olarak kabul edip kriz masası kararı olarak kamuoyuna açıklıyorlarsa ortada ciddi (belki de ciddiyetsiz) bir sorun var demektir.

Üç beş araç ve beş on işçi yerine bu sayıyı 10-20 katına çıkartıp çalışmaları hızlandırmak var mı?  Hayır. Milleti kanser eden, milli ekonomiye ve vatandaşın cebine büyük zarar veren bu beceriksizlik karşısında köprü geçişlerini ücretsiz mi yaptılar?Hayır. Sanki bunun kusurlusu vatandaşmış gibi bu sıcakta insanlara adeta bu işkenceyi reva görmek ve eziyeti ücretlendirmek ne kadar mantıklı? Geçişler ücretsiz olsa acaba bu çalışma bu kadar ağır ve uzun olur mu? Hiç sanmıyorum. Gerçi tüm bu ızdırabın yapılması düşünülen üçüncü köprünün ne kadar ihtiyaç (!) olduğunu hissettirmek için yaşatıldığı ihtimali karşısında çözümsüzlüğe çok da şaşmamak gerek.

Yaşadıkları sonunda zaten ağzı burnu abdesthaneye dönen vatandaşın, hapsedildiği köprü yolunda altına kaçırmasın diye mobil tuvalet yapacağınıza bir an önce evlerine ve işyerlerine gitmesini sağlayın.  Gelinen sonuç adeta “çözemedik bari ortalığı pislettirmeyelim” havasında. Bugüne kadar her gün dile getirilen metrobüs çilesininin üstüne bir de köprü meselesi ve bunca tuvalet muhabbetinden sonra sandıktan yine farklı bir netice çıkmazsa o zaman atasözlerini yeniden düzenlemek gerekecek sanırım.