Çocuklarımız 'sağ' olsun!

Ülkede savaş mı var?

Niye kalkıp gitmiyoruz o zaman?

Kadını-erkeği ile düşmana karşı koymuyoruz?

Kimin savaşı bu?

Bize ait olmayan savaşlara kurban edilen çocuklarımız.

Çocuklarımız ölmesin diye "vatan sağ olsa" nasıl olur, hiç düşündünüz mü?
20 yaşında çocukları suni bir savaşa yollayan devlet o çocuklar ölünce "bir oğlum daha var onu da göndereceğim, bu vatana feda olsun" diyen anne-babalar, cenazelerinde hep bir ağızdan "şehitler ölmez vatan bölünmez sloganları" atan kalabalıklar, cenaze görüntülerinin altlarına duygusal bir müzik verip çocukların fotoğrafları eşliğinde vatan bayrak göndermeleri ile veren kanallar, "bu kardeş kavgası bitsin" diyenler, sağduyunun yitirildiği anlar, vatanseverliğin yaydan çıktığı durumlar ve daha neler neler… Seyrediyoruz!

Her gün aynı sahneler, her hafta aynı gündem, değişmeyen basiretsizlikler ve ocağına düşen acıların rolünü üstlenen anne - babalar...

Bu sorunları ortadan kaldırmak yerine bunu kabullenen ve sadece "vatan sağolsun" diyen milyonlarca insan…

Bu nasıl bir durumdur ki, sadece gencecik çocuklar öldüğü zaman sağ olabiliyor?

Bu vatan gencecik çocuklarımızın bilmedikleri ve anlamadıkları kişisel didişmeler uğruna durmadan kanlarının döküleceği yer midir?

Yoksa bu ülkenin gelecekleri midir?

Bu güne kadar vatan böylemi sağ oldu?

Sağ olacak?

Her sabah çocuklara "bu vatan için her şeylerini feda etmelerinin" andını içtiren, 20 yaşında çocukları, 25–30 yaşında okumuşları askere alıp ellerine tutuşturdukları silahla "en büyük sensin" nidaları eşliğine suni bir savaşa gönderen ve "bak uyursan da ölürsün" psikolojisi ile geride kalanlara alkış tutturan bu vatan için mi feda olsun 20 yaşında çocuklar…

Vatan sağ olacak!

İnsan olmazsa vatan olmaz, vatan olmazsa da insan olmaz…

Vatan Kuvayi Milliye aşkıyla bu toprak için canını feda edenlerle sağ olacak!

Eğer savaş var ise, vatan uğruna öleceğiz hepimiz… Suni didişmeler için değil…

Topraklarımızda yasak kamplar, cirit atan ajanlar mı dersiniz, yol kesen eşkıyadan tutun, kaçırılan mebusu azamlar, baskınlar, şehit üstüne şehit veren yaslı bir ülke!  Yılmaz Özdil’inde dediği gibi vahşi batının Teksas’ına döndük!

Analar ağlıyor!

Babalar ağlıyor!

Bende ağlıyorum!

Evladım yerine koyduğum kuzucuklar adına…

Vatan borcu can borcuna dönen bu ülkenin şehitlerinin kanı, belirsizliğin kanıyla karışmadı mı?

 “Şehitlerimiz” dediğimiz Kuvayi Milliye şehitlerine ne oldu?

Şehitler, Kuvâyi Milliye şehitleridir…

Siz toprak altında derin uykuda,

Biz toprak üstünde ayakta uyuyoruz!